Rekrutacja
Badania
Kadra
Facebook
Kwiecień 2017
| 
| Odsłony: 1551
| Odsłony: 1551
Dnia 6 maja 2011 roku odbyło się UROCZYSTE POSIEDZENIE SENATU UTP poświęcone nadaniu godności DOKTORA HONORIS CAUSA profesorowi GERHARDOWI ERTLOWI. Uroczystość ta była efektem inicjatywy Wydziału Inżynierii Mechanicznej oraz Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej zmierzającej do podkreślenia wkładu profesora w rozwój nauki.
Senat Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. J.J. Śniadeckich w Bydgoszczy postanowił wyróżnić najwyższą godnością akademicką, tytułem doktora honoris causa, Prof. Dr. Gerharda Ertla, laureata nagrody Nobla z chemii z 2007 roku. Uczonego znany jest na całym świecie za badania nad zjawiskami fizyko-chemicznymi zachodzącymi w obszarze subatomowym. Ich wyjaśnienie pozwoliło na szerokie praktyczne zastosowanie w różnych gałęziach gospodarki, jak przemysł chemiczny i samochodowy.
Wyjaśnienie przez Prof. Ertla, zachodzących w skali atomowej mechanizmów, odpowiedzialnych za procesy katalitycznego utleniania tlenku węgla i wodoru na platynie stało się podstawą do konstrukcji katalizatorów nowej generacji, co w konsekwencji zrewolucjonizowało przemysł samochodowy. Określenie po raz pierwszy mechanizmu procesu katalitycznego syntezy amoniaku pozwoliło z kolei na wykorzystanie wyników badań naukowych w przemyśle nawozów sztucznych. Korzyści, które uzyskała światowa gospodarka z obydwu rozwiązań są nie do przecenienia.
Prof. Ertl urodził się 10 października 1936 roku w Stuttgarcie. W latach 1956-1961 studiował tam fizykę, otrzymując dyplom na Uniwersytecie Technicznym w roku 1961. Po studiach podejmuje pracę jako asystent na Uniwersytecie Technicznym w Monachium, gdzie w 1965 roku otrzymuje stopień doktora. Już w dwa lata później otrzymuje stopień doktora habilitowanego za pracę o badaniach struktury i reaktywności powierzchni metodą dyfrakcji powolnych elektronów (LEED). Ta praca zapoczątkowuje nowy dział współczesnej nauki – naukę o powierzchni, stanowiącą podstawę współczesnej mikroelektroniki i nanotechnologii, a jednocześnie stanowi początek błyskotliwej kariery naukowej profesora Ertla. W roku 1967, a więc w wieku 31 lat, zostaje kierownikiem Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii Uniwersytetu Technicznego w Hanowerze. Funkcję tę sprawuje 6 lat, by w 1973 roku przejść na Uniwersytet Ludwika Maksymiliana w Monachium. Od roku 1985 miejscem jego pracy i pobytu, do dnia dzisiejszego, stał się Berlin. Profesor Ertl przez następne blisko 20 lat, aż do przejścia w stan spoczynku w 2004 roku, jest dyrektorem Instytutu Fritza Habera wchodzącego w skład Towarzystwa Maxa Plancka (Max-Planck Gesellschaft). W kierowanym również przez Niego Zakładzie Chemii Fizycznej pracuje ponad stu współpracowników.
W trakcie swojej kariery naukowej Prof. Ertl był promotorem w 124 przewodach doktorskich i sprawował opiekę nad 23 przewodami habilitacyjnymi. Opublikował 681 prac naukowych. W dowód uznania jego zasług 23 akademie i towarzystwa naukowe, w tym Polska Akademia Nauk, przyznało mu status członka honorowego, a 10 uniwersytetów nadało mu tytuł doktora honorowego. Obok Nagrody Nobla Prof. Ertl otrzymał wiele innych nagród i wyróżnień, wśród których można wymienić m.in. Nagrodę im. Paula Emmetta (1979) ufundowaną przez Amerykańskie Towarzystwo Katalizy, Nagrodę Japan Prize (1992), Nagrodę Hewlett-Packard Europhysics (1992), izraelską nagrodę Wolf Prize otrzymaną w 1998 roku razem z amerykańskim chemikiem Gaborem A. Somorjai oraz Nagrodę Karla Zieglera (1998, Niemieckie Towarzystwo Chemiczne). Za swoje zasługi Prof. Ertl otrzymał także medale: Gaussa (1985, Towarzystwo Naukowe Brunszwik), Liebiga (1987, Niemieckie Towarzystwo Chemiczne), Alwina Mittascha (1990, Niemieckie Zrzeszenie Inżynierów Chemii DECHEMA), Bourke’go (1991, Królewskie Towarzystwo Chemiczne w Anglii), Wielki Krzyż Zasługi (Prezydent Niemiec, 1992), Bunsena (1992, Towarzystwo Chemii Fizycznej im. Bunsena), Carla Englera (1996, Niemieckie Towarzystwo Badań Węgla i Nafty DGMK), Złoty Medal Słowackiego Towarzystwa Chemicznego (2007).
Pomimo wielu sukcesów i zaszczytów Prof. Ertl był i pozostał człowiekiem skromnym i życzliwym. Jego zainteresowania mają charakter interdyscyplinarny nie tylko w aspekcie naukowym. Jest prawdziwym człowiekiem renesansu – żywo interesuje się współczesnym życiem kulturalnym, literackim i muzycznym.
